Czy randkowanie online to uniwersalny język? Czy te same zdjęcia i ten sam opis zadziałają tak samo w stolicy, mniejszym mieście i nadmorskim kurorcie w środku sezonu? Postanowiłem to sprawdzić. Stworzyłem standardowy profil – nazwijmy go Marek, 32 lata. Inżynier, lubi góry i gotowanie, na zdjęciach uśmiechnięty, ale niepozowany. Żadnych gołych klat, ryb ani drogich zegarków.
Misja: spędzić po trzy dni na Tinderze w Warszawie, Rzeszowie i Sopocie. Cel: zrozumieć, czy lokalizacja to tylko tło, czy może główny reżyser tego spektaklu.
Akt 1: Warszawa – Ocean możliwości (i rekinów)
Ląduję w stolicy i odpalam aplikację. Efekt jest natychmiastowy. Telefon wibruje jak szalony. W ciągu pierwszych 24 godzin wpada ponad 100 polubień. Czuję się jak gwiazda rocka, ale ten haj mija po przejrzeniu pierwszych profili. Konkurencja jest ogromna. Co drugi facet to prawnik, programista albo “CEO własnego życia”. Co druga dziewczyna ma profesjonalną sesję zdjęciową i opis, który jest listą wymagań.
Zaczynam rozmowy. Szybko uczę się zasad. Masz mniej więcej dwie wiadomości, żeby przykuć uwagę. Standardowe “co tam?” to wyrok śmierci. Rozmowy są jak ping-pong na dopalaczach. Krótkie, dowcipne wymiany, które często kończą się tak nagle, jak się zaczęły.
- “Hej, świetne zdjęcia z gór. Też uwielbiam.”
- “Dzięki! To Tatry z zeszłego roku. A Ty gdzie ostatnio byłaś?”
- …i cisza. Zniknęła. Prawdopodobnie utonęła w powodzi innych, ciekawszych wiadomości.
Po trzech dniach mam na koncie kilkanaście rozmów, z których trzy wydają się rokujące. Ale czuję głównie zmęczenie. Warszawa na Tinderze to gra liczb. Trzeba mieć grubą skórę, mnóstwo energii i pogodzić się z tym, że jesteś jednym z tysięcy produktów na półce w hipermarkecie.
Akt 2: Rzeszów – Gdzie wszyscy się znają
Zmieniam lokalizację na Rzeszów. Kontrast jest uderzający. Przez pierwsze kilka godzin – prawie nic. Zaczynam się zastanawiać, czy aplikacja działa. Ale potem powoli, miarowo, zaczynają pojawiać się pary. Przez trzy dni uzbierałem ich około trzydziestu.
Jakość jest zupełnie inna. Profile są bardziej “swojskie”. Mniej profesjonalnych zdjęć, więcej fotek z rodziną czy psem. Opisy częściej mówią o wartościach niż o hobby. Rozmowy toczą się wolniej. Nikt nie oczekuje błyskotliwej riposty w 30 sekund. Ludzie zadają pytania. O pracę, o to, skąd jestem, co tu robię. Czuć, że każda para jest traktowana poważniej.
Pojawia się też syndrom małego miasta.
- “Pracujesz w IT? A znasz może Krzyśka z firmy X?”
- “Chyba tak. Wysoki blondyn?”
- “Tak! To mój kuzyn.”
W Rzeszowie nie jesteś anonimowy. Każda interakcja ma większą wagę, bo świat jest mniejszy. Czuję mniejszą presję, ale większą odpowiedzialność za to, co piszę. To randkowanie w wersji slow food. Mniej wyboru, ale jest szansa, że posiłek będzie bardziej pożywny.
Akt 3: Sopot – Wakacyjna gorączka
Lipcowy Sopot. Odpalam Tindera i telefon znów dostaje ataku padaczki. Ale to inna wibracja niż w Warszawie. Opisy profili są proste i bezpośrednie. “Tu na weekend”, “Szukam kogoś na wieczornego drinka”, “Let’s have some fun”. Połowa profili należy do turystek ze Skandynawii, Niemiec i Czech. Druga połowa to Polki z całego kraju, które przyjechały na urlop.
Rozmowy są konkretne do bólu. Nikt nie ma czasu na budowanie napięcia.
- “Hej, co robisz dziś wieczorem?”
- “Jeszcze nie wiem.”
- “To może drink na plaży za godzinę?”
Tinder w Sopocie to narzędzie logistyczne. Służy do umawiania się tu i teraz. Nikt nie pyta o plany na przyszłość, bo przyszłość kończy się w niedzielę, kiedy trzeba wracać do domu. Panuje atmosfera tymczasowości i przyzwolenia na spontaniczność. To ekscytujące, ale też powierzchowne. Jesteś tak dobry, jak twoja dostępność w ciągu najbliższych dwóch godzin.
Wnioski z pierwszej linii frontu
Po tygodniu na froncie wiem jedno. Tinder to nie aplikacja. To lustro, które odbija lęki i pragnienia miasta, w którym akurat się znajdujesz.
- Warszawa to pęd, rywalizacja i przytłaczający wybór. Miejsce dla sprinterów o stalowych nerwach.
- Rzeszów to spokój, ostrożność i poszukiwanie czegoś trwałego. Gra dla strategów, którzy cenią jakość ponad ilość.
- Sopot to chaos, spontaniczność i krótkotrwałość. Poligon dla poszukiwaczy przygód, którzy nie przywiązują się do niczego.
Lokalizacja w randkowaniu online to wszystko. Zmienia nie tylko liczbę potencjalnych partnerek, ale przede wszystkim reguły gry, oczekiwania i definicję sukcesu. Ten sam “Marek” w każdym z tych miast był zupełnie innym graczem, biorącym udział w kompletnie innej rozgrywce.